فرصت ماه خدا را از دست ندهيم
ماه مبارک رمضان ماه پرفضيلتي است ماهي که نام هاي بسيار چون «شهرالله، شهرالا سلام، شهرالصيام، شهرالقرآن» دارد و هر نامي معرف ويژه اي براي اين ماه مي باشد، رمضان المبارک ماهي صددرصد ويژه است، زيرا تنها ماهي است که در قرآن ياد شده «شهر رمضان الذي انزل فيه القرآن» و عبادت روزه يک ماهه دارد که هيچ عبادتي چون «نماز، زکات، حج، جهاد و...» همانند روزه نداريم زيرا در ظاهر امساک خودداري است و اجتناب است و فاصله گرفتن و در حقيقت عبادت سلبي است، ولي برکات بسيار چون پارسايي «لعلکم تتقون» را دارد و با انضمام تلا وت قرآن و نيايش «لعلکم تشکرون، لعلهم يرشدون» رشد شکر و پاکي و تزکيه را با خود دارد. اين عبادت سلبي يعني امساک از لذت هاي حلال مدال ويژه «الصوم لي و انا اجزي به» را دارد که در حديث قدسي، خداوند حکيم مي فرمايد، روزه براي من است و من پاداش آن را مي دهم و به بياني ديگر من پاداش آن مي باشم. توجه به مقدمات روزه و مقارنات و پاياني دلپذير خواهد بود.
پيامبر اعظم اسلا م در آخرين جمعه شعبان، ماه رمضان را براي مسلمين توصيف نمود و خطبه مفصلي که براي هيچ ماهي و هيچ عبادتي اين گونه عمل نکرده، خواند، تابلوکردن نکات ويژه در اين خطبه تماشايي «قد اقبل اليکم شهرالله بالبرکه و الرحمه، شهر دعيتم فيه الي ضيافه الله» است و روح و جان انسان را صفا مي دهد و صيقل مي سازد و صاف و صميمي مي نمايد.
2- همه بالغان و کاملا ن بايد روزه ماه رمضان را گرامي بدارند و بدانند اين عبادت ويژه همانند نماز زکات و امر به معروف و نهي از منکر در اديان الهي سابقه «کتب عليکم الصيام کما کتب علي الذين من قبلکم» دارد و برکات فردي و جمعي وحکومتي و سياسي ويژه دارد، در حکومت و حاکميت فاسد پهلوي، پالا يش جامعه را در ماه رمضان به وضوح مشاهده مي کرديم که ماه استراحت دستگاه هاي پليسي قضايي بود، چون شکم و شهوت ساعاتي محدود مي شوند و بالطبع از شراب و شهرت اين چهار مرض تباهي ساز فرد و جامعه و حکومت خبري نبود.
3- روزه تنها عبادت تمرين عملي يک ماهه است که فقير و غني را با خود دارد، مرفهان مزه گرسنگي و تشنگي را مي چشند و در مي يابند که در طول سال بر تهيدستان و گرسنگان چه مي گذرد طبيعي است که گام عملي براي نزديک شدن به فقيران و کمک به آنان «ليذيق الغني مس الجوع فيرحم علي الفقير» برمي دارند. بدين جهت رمضان المبارک عنوان گرفته و در پايان روزه، عيد را با خود دارد جوائز فراوان از جانب خداوند حکيم به روزه داران داده مي شود.
4- عبادت روزه، سوژه و مغناطيسي است براي کارهاي بزرگ ديگر، چون تلا وت قرآن، که فرموده اند «لکل شي ربيع و ربيع القرآن شهر رمضان» بهار قرآن ماه رمضان است. در همه منازل روزه داران در همه مساجد نمازگزاران، در صداوسيماي کشورهاي مسلمان، در مراکز نظامي و انتظامي نيروهاي مسلح و در هيئات مذهبي، قرآن تلا وت مي شود و کلا م خدا بر جان ها خوانده و دل انسان ها ظرف کلا م باري تعالي مي گردد، قرآني که مصون از تحريف مانده و از جانب خداوند حکيم حميد نازل گشته «انا نحن نزلنا الذکر و انا له لحافظون و انک لتلقي القرآن من لدن حکيم حميد» و باطل در آن راه «لاياتيکم الباطل من بين يديه و لا من خلفه» ندارد.
5- قرآن را نه فقط بايد خواند و روخواني و ختم آن در ماه مبارک رمضان را مورد توجه قرار داد که البته خود قرائت قرآن يک اصل است بلکه بايد به محتوا و متن و اعجاز و اثرات آن نيز توجه نمود، قرآن کلا م خدا است که در طول بيش از 14 قرن احدي از انديشمندان و دانشمندان نتوانسته، همانند آن را بياورند و عرضه نمايند، نه سوره اي، نه جمله اي و نه کلمه اي، با اين که به تحدي و آوردن مثل آن دعوت شده اند، ديگر اين که قرآن کتاب هدايت «هدي للناس» است براي عموم انسان ها، در همه ابعاد تعليمي و تربيتي و قضايي و سياسي و حکومتي و نظامي و ارائه کننده صدها تابلو از سرگذشت ملت ها و حکومت هاي «وبينات من الهدي و الفرقان» پيشين و حال، که اطلا ع از آنها و تامل در آنها عبرت ساز و هدايت گر و رحمت آفرين «لقد کان في قصصهم عبره،... و هدي و رحمه لقوم يومنون» مي باشد. قرآن با تاکيد، تدبر در عالم را طرح مي نمايد «ليدبرو آياته» و تذکار را تابلو «وليتذکر اولوالا لباب» مي کند. هر کسي مي تواند در آئينه صاف و صادق قرآن، خود را ببيند «لقد انزلنا اليکم کتابا فيه ذکرکم افلا تعقلون» و بشناسد و به خود نمره دهد و فرجام خويش را بيابد. قرآن مجيد انسان را به گذشته و آينده وصل مي کند و به وضوح اعلا م مي دارد که اکنون بايد چگونه بود. هر کس اين کتاب را با خود داشته باشد همه عالم را با خود دارد و هرگز تنها و دست خالي نيست.
6- دعا و نيايش، مناجات و منادات، تضرع و انابه، لا به و ناله، التماس و تقاضا در اين ماه فردي و جمعي، رسمي و حکومتي، شب و روز، در نماز و غير نماز، در ماه رمضان رونق ويژه دارد، آن هم نه فقط براي خود، بلکه براي جمع «اللهم اغن کل فقير، اشبع کل جائع، اقض دين کل مدين» با نگاه باز و بالا و فراگير، نه فقط زندگان بلکه حتي بدرود حيات گفتگان «اللهم ادخل علي اهل القبور السرور» و خفتگان در درون خاک، که اين ادعا براي برخي تخفيف عذاب است و براي برخي علو مقام را دارد و آنان را به هر حال شادمان مي سازد، دعا درس است و زندگي ساز، درمان است و شفابخش، رشددهنده است و قرب الهي را با خود دارد. فرموده اند اگر مي خواهيد خدا با شما سخن بگويد قرآن بخوانيد و اگر مي خواهيد با خدا سخن بگوئيد نيايش و دعا داشته باشيد.
7- شب زنده داري، فصل ديگر ماه مبارک رمضان است، در تهجد و نماز شب باشد، يا خواندن دعاي ابوحمزه ثمالي از معمار نيايش امام چهارم، يا دعاي سحر امام باقر عليه السلا م که بيش از چهل بار «اسئلک» در بيش از 20 موضوع را «بها»، نور، کمال، علم، قدمت، جمال، شرف، عزت» طرح مي نمايد که روزه دار شب زنده دار با اين ادعيه به پرواز درمي آيد و به ملکوت الهي که ابراهيم خليل آن را «و کذلک نري ابراهيم ملکوت السموات والا رض» ديد، مي رسد، از ظاهر و ماده و پوست جدا مي گردد و به مغز و جوهر و باطن راه مي يابد، معراج در ماه رمضان رخ داد و پيامبراسلا م سير الهي نمود، پيروان وي نيز مي توانند با نماز و روزه و نيايش و شب زنده داري «معراج» داشته باشند. توجه داشته باشيم، شب بيداري غير از شب زنده داري است که در بسياري از کشورها، مردم شب ها را تا پس از نيمه شب بيدارند و اين اتلا ف وقت است و عيش و نوش و غفلت، سرخوردگي است و افسردگي، لذات کاذب است و افزون بر جرائم، شب زنده داري، پالا يش است و پيرايش، رويش است و آرايش، پويايي است و پايايي، احيا است و زنده شدن «استجيبوالله و للرسول اذا دعاکم لما يحييکم» در شب هاي رمضان قدري بيشتر بيدار بمانيم و با خداي خود خلوت کنيم و از فنا به بقا و از بقا به لقا»الله برسيم. نويسنده : سيدرضا اکرمي